Elliana Moore dacht niet aan een carrière in de filmindustrie van Hawaï toen ze een cursus zwart-witfotografie volgde aan het Kapi'olani Community College in O'ahu. Elliana werd verliefd op het hele proces van het vastleggen van beelden op film, het ontwikkelen en met de hand afdrukken ervan. Gedurende die tijd schreef ze ook een scenario voor een cursus creatief schrijven. Elliana realiseerde zich dat ze door film en schrijven robuuste, interessante verhalen met veel lagen en stemmen kon vertellen. Vandaag deelt cameraman Elliana Moore haar perspectief op de rijkdom en cultuur van Hawaï op het grote scherm, een baan die haar van eiland naar eiland laat stuiteren. En ook al werkt ze aan films, ze laat haar camera nooit thuis. Onlangs ontmoette ze Bryce Johnson en John Hook voor wat werk- en speelplezier, en we spraken met haar om met vrienden over fotografie, video en eilandhoppen te praten.
--image_block_a--
Hoe ben je overgestapt van het maken van foto's met een camera naar het maken van films?
Er was een opdracht die ik had tijdens mijn cursus creatief schrijven over het naast elkaar plaatsen van bepaalde dingen. Dus heb ik die opdracht verdubbeld met een foto-opdracht waar ik aan werkte, waarbij ik twee afbeeldingen naast elkaar plaatste. Hoewel elk beeld zijn eigen betekenis heeft, realiseerde ik me dat wanneer je twee specifieke beelden naast elkaar zet, er een derde betekenis aan het licht komt die niet zou hebben bestaan zonder die twee beelden naast elkaar. En dat zette mij aan het denken om iets met video te doen en de kracht van film en film te beseffen. Ik heb een tweejarig filmprogramma gevolgd aan de Universiteit van Hawai'i, waarbij de nadruk vooral lag op storytelling en scenarioschrijven.
Wat inspireert jou om een foto- of videocamera ter hand te nemen?
De kracht van storytelling, het kunnen delen van kennis met mensen die ze anders niet zouden kunnen ervaren, is wat mij naar film trekt. Storytelling is het delen van iemands nalatenschap. Sommige mensen hebben dingen die zo onmiskenbaar van hen zijn, en dat is hun verhaal. Er zit zoveel kracht achter elk stukje inhoud, wat heel krachtig kan zijn.
--video_block--
Hoe was het eilandhoppen met Bryce en John?
Er was zoveel samenwerking, en dat vind ik zo leuk aan dit hele proces. Je kunt tien mensen dezelfde camera met dezelfde lens geven, ze op dezelfde locatie plaatsen, en ze komen terug met compleet andere resultaten. Dat is zo leuk aan fotografie en filmwerk: iedereen heeft zo'n ander perspectief. En het is altijd leuk om te fotograferen met mensen die zoveel energie hebben. Wanneer Bryce en John samenwerken, wisselen ze voortdurend ideeën uit. Het is gaaf om te zien hoe het ene idee kan evolueren naar iets veel groters. De ene dag waren we absoluut ijskoud op de top van Haleakalā, de volgende dag zaten we in een helikopter om watervallen en kustlijnen te fotograferen, en toen waren we weer op het strand in de zon. Er valt zoveel te ontdekken en te delen op Hawaï. Als ik aan de felle zon en het zand denk, wat voor soort emoties die uitstralen dan dat je op de top van een koude berg zit of vanuit de lucht naar een eiland kijkt alsof je een vogel bent, dan zijn er zoveel verschillende emoties die kunnen optreden. geportretteerd vanuit elk van deze verschillende perspectieven.
Hoe helpt samenwerking jou als kunstenaar?
Het herinnert me eraan om altijd open te zijn en de verschillende ideeën van de mensen om je heen waar te nemen, zelfs als het iets is dat je normaal nooit zou doen. Als je het eenmaal hebt geprobeerd, en het je bevalt, geef je er uiteindelijk je eigen kleine persoonlijke flair aan.
--image_block_b--
Ben je, opgegroeid op Hawaï, nog steeds enthousiast over eilandhoppen?
Mijn favoriete banen zijn de banen die mij naar de verschillende eilanden brengen. Het is echt gek, de eilanden voelen hetzelfde aan, maar ze zijn allemaal zo verschillend en uniek op hun eigen manier. Ik denk dat het opgroeien op Hawaï en de ervaringen en kennis die het mij heeft gegeven, niet iets is dat je nooit op een ansichtkaart zou vinden. Het is niet eens iets dat in één enkel beeld kan worden weergegeven. Er is een beweging en een stroom op Hawaï. Er zit een ritme in de geluiden die je hoort, en dat is iets waarvan ik denk dat film en bewegende beelden de enige manier zijn waarop ik dat volledig kan uitdrukken.
Wat is jouw favoriete ding om te fotograferen?
Ik hou ervan om te fotograferen direct nadat de zon ondergaat en het lijkt een beetje op dat blauwe uur. Dusk heeft een echt griezelig, mysterieus gevoel. Je hebt al die oranje lichten, maar de lucht is nog steeds echt blauw. Ik hou ook van fotograferen in de oceaan. Het is een recente ontdekking, maar ik hou van de oceaan omdat deze altijd anders is. Elke golf die je passeert is compleet anders dan de golf die ervoor kwam. Je zult nooit hetzelfde tegenkomen in de oceaan, en ik denk dat dat iets is waar ik van hou, zelfs bij fotograferen met filmfotografie in het algemeen is het heel moeilijk na te bootsen. Je moet de controle loslaten, omdat je niet precies weet wat de oceaan je gaat geven, en je weet ook niet precies wat de film je gaat geven. Het is alsof je een deel van het creatieve proces aan de oceaan toevertrouwt.
