De nieuwe culturele esthetiek
Op Hawaï gaat deel uitmaken van een gemeenschap niet noodzakelijkerwijs over een beperkt netwerk in een bepaalde ruimte. De gemeenschap reikt veel verder dan iemands directe 'ohana' , en als je het de inheemse Hawaiiaanse ontwerper Keola Rapozo zou vragen – mede-oprichter van het populaire, lokale merk FITTED – zou hij je vertellen dat iemands rol binnen hun gemeenschap een veel breder net uitstraalt.
--image_block_a--
“Deel uitmaken van een gemeenschap betekent kuleana , of een verantwoordelijkheid”, zegt Keola. “Als vader, echtgenoot, vriend, zoon en broer voor mijn directe familie. Maar dan zijn er nog alle concentrische cirkels die naar buiten uitstralen en waar ik een grote verantwoordelijkheid heb tegenover mijn gemeenschap, tegenover mijn buren, tegenover mensen die geen toegang hebben tot voedsel, onderdak en kleding. Dus in één woord is die rol: kuleana . Mijn kuleana is een verantwoordelijkheid om te voorzien.”
Maar om zich op een van die rollen te concentreren, doet Keola zeker uitstekend werk in het ontwerpen en vertellen van authentieke, moderne verhalen over Hawaï in zijn ontwerpen - iets waar de moderuimte van Hawaï zeker in moest voorzien. De verhalen die Keola vertelt in zijn werk en in de beperkte FITTED-capsules zijn verhalen die echt resoneren, zowel in lokale gemeenschappen als daarbuiten. Beeldspraak zoals gouden erfstukarmbanden, King Kamehameha-impressies, kahiko en regionale mama-en-pops-eetgelegenheden die opnieuw definiëren wat een 'Hawaïaanse esthetiek' wel of niet kan zijn.
“Mijn werk ziet er meestal niet Hawaïaans uit en heeft ook geen Hawaïaanse esthetiek”, bevestigt Keola. "Ik denk dat als we thema's in verschillende ruimtes en verschillende media kunnen creëren, het idee van kanaka en Hawaiiaans zijn minder over esthetiek gaat en meer over het proces."
“Maar ik geloof wel dat het medium voor het vertellen van verhalen het grootste geschenk van de Hawaïanen is . We zijn altijd een oratievereniging geweest”, vervolgt Keola. “We zijn natuurlijke verhalenvertellers geworden in alle aspecten van communicatie, in alle aspecten van de kunst. Het is om zo te zeggen onze grootste kunstvorm – de manier waarop we met onze handen spreken, de cadans, de toonhoogte, de toon – er is een heel Hawaiiaanse manier waarop we deze visuele elementen creëren.
Keola legt uit dat storytelling in ieder geval kan worden gebruikt als een instrument om gemeenschappen met elkaar te verbinden. Maar omdat hij zelf een groot voorstander is van de Hawaiiaanse taal, zouden de verhalen veel betekenisvoller kunnen zijn als gemeenschappen meer van de taal zouden leren. “Taal in een gemeenschap bestendigen, dat is identiteit en herstel”, zegt hij. ‘En het is mijn verantwoordelijkheid als vader om ervoor te zorgen dat ik die verloren taal ga herstellen en herstellen.’
