Loop Verhalen
OluKai
24 mei 2019
ʻOhana is Connection - Kimi Werner, wereldkampioen speervissen en vrijduiken
Ouders geven veel persoonlijkheidskenmerken door aan hun kinderen - sommige enigszins genuanceerd, andere niet - die lijken te bewijzen dat ze biologische leden van dezelfde 'ohana' zijn. Voor broers en zussen Kimi Werner en Dr. Randy Kosaki werd dat bewijs gevonden in hun individuele liefde en respect voor de oceaan, gevoed in twee verschillende families, generaties van elkaar verwijderd. Kimi Werner uit Maui is internationaal kampioen vrijduiken en speervissen, natuurbeschermer, gediplomeerd culinair kok, kunstenaar en regelmatig te gast in het programma Nat Geo People. Haar broer, Dr. Randy Kosaki, is Deputy Superintendent van de National Oceanic & Atmospheric Administration van het Papahānaumokuākea Marine National Monument, gespecialiseerd in onderzoek naar de ecologie van koraalrifvissen en koraalecosystemen op de noordwestelijke Hawaïaanse eilanden. Kimi heeft Randy nooit gekend toen hij opgroeide. Hij werd tientallen jaren voor Kimi's geboorte geadopteerd en ze hadden elkaar tot voor kort als volwassenen nooit ontmoet. Toch werden beiden uit eigen beweging aangetrokken tot de oceaan als levenspad. We zaten met Kimi samen op night om over haar verhaal te praten en een heerlijke vismaaltijd te delen die ze had gevangen en bereid.
Weet je nog dat je over je broer leerde voordat je hem ontmoette?
Ik herinner me een vraag die hem werd gesteld in een interview dat ik las. Hij werd gevraagd naar zijn favoriete deel van zijn laatste expeditie en het ontdekken van dit nieuwe koraal. Zijn antwoord was: "Mijn favoriete deel was toen ik die technische uitrusting kon uitdoen en kon gaan freediven - gewoon freediven voor de lol." Ik wist meteen dat hij een broeder was. Het was alsof ik de taal van mijn eigen hart las, alleen met een ander accent. Het voelde alsof we twee vissen uit dezelfde familie waren.
Wat waren je eerste indrukken van Randy nadat je hem had ontmoet?
Ik ben zo gelukkig om hem in mijn leven te hebben. En niet alleen voor het ontbrekende puzzelstukje van familie, maar het is ook zo geweldig om een broer te hebben die een hoofdwetenschapper is die mijn autoriteit is geworden over alles wat ik moet weten over oceaanbehoud. Als ik wil weten hoe oud een bepaalde vis kan worden, of het duurzaam is, of wat zijn levensduur is, is hij slechts een telefoontje verwijderd.
Hoe heeft die relatie zich ontwikkeld?
Ik hou van de persoon die hij is en nu is hij een grote held van mij. Ik ben zijn grootste fan. Ik vind hem zo cool. Als ik hem hoor praten, als ik hem in zijn element zie, als ik zie hoe hij andere mensen behandelt, heb ik gewoon ontzag. Ik kijk tegen hem op en het is zo leuk om ook zijn bewondering te hebben. Ik streef ernaar meer op hem te lijken. Eén ding heeft Randy me geleerd, het is zo belangrijk dat wat voor kennis je ook hebt, wat voor informatie je ook hebt geleerd, om het naar buiten te brengen en te delen.
Wat trok uw levenspad naar milieubehoud?
Ik ben altijd op zoek naar mijn plaats in het ecosysteem. Ik zie mezelf als een dier dat van de natuur houdt, dat graag vis eet. Ik neem zeker van de natuur, maar ik doe ook mijn best om terug te geven. Met alles in de natuur is het geven en nemen. Elk dier laat een soort voetafdruk achter, maar doet ook iets goeds voor de wereld natural . Ik denk dat mensen hetzelfde zouden moeten doen en vaak kantelen we de weegschaal door enkel te nemen en niet te zorgen voor. Ik probeer voortdurend mijn beslissingen en keuzes te onderzoeken, om te zien hoe ik iets terug kan doen. Er zit harmonie in, en je moet je geest activeren om dat te doen.
Waarom is elke dag in het water gaan en vissen zo belangrijk voor je?
Speervissen is belangrijk voor me omdat het me verbindt met de wereld natural en met het milieu. Elke keer dat ik mezelf onderdompel in de oceaan heb ik het gevoel dat ik een deel van die wereld word. En selectief kunnen jagen op mijn eigen voedsel, één adem per keer, voelt als een geschenk van de natuur en het helpt me deze dieren veel beter te begrijpen.
