Een "Reel" -boodschap in een fles
Iedereen heeft er minstens één gezien of gehoord: die romantische plotscripts van films die zich ontvouwen, of echte, mystieke, door de zee geveegde verbindingen die worden veroorzaakt door een eenvoudig, gekrabbeld briefje op een stuk papier dat in het diepe blauw wordt gegooid en later wordt gevonden.
Van de bekroonde tranentrekkerroman/film van Nicholas Sparks tot de waargebeurde verhalen over de communicatie van schipbreukelingen die van kust tot kust worden verzonden: aantekeningen die over oceaanwater worden verzonden, roepen een weemoedig wonder op in de ziel van ons allemaal. Er is gewoon iets aan deze nautische tonen dat de behoefte in ons wezen aan verbinding voedt, zelfs tussen vreemden aan de andere kant van de zee.
Het was slechts één van die spectaculaire gebeurtenissen die de lokale visser David Wilson onlangs ontdekte aangespoeld op Shell Beach. Wilson vond, in plaats van een beloning van het aquatische soort binnen te halen, in plaats daarvan een ‘reel-life’-boodschap in een fles. Blijkbaar had een jong kind genaamd Safina - vier jaar geleden - de zwevende uitnodiging met de hand geschreven om de lezer vriendelijk te vragen voor haar verjaardag in Maui 2010 via een bezorgpost over zee.
Misschien hoopte ze dat een vriendelijke, buitenlandse vreemdeling het zou vinden en de weg naar haar verjaardagsfeestje zou vergeten, wat de deur zou openen naar een gloednieuwe vriendschap en het begin van een geïmproviseerde, in de oceaan geboren ohana. Ongeacht de redeneringen van de kleine Keiki was Wilson, een trotse (en liefdevol sentimentele) vader van twee kinderen, verbaasd en geïntrigeerd door het dobberende wonder, en begon na te denken over de mogelijkheden.
Vragen spookten door zijn hoofd, zoals hoe ver de uitnodiging reisde? Uit welke richting kwam het? Waar zou het al die tijd tot nu toe kunnen zijn geweest?
Het lijkt erop dat veel van deze vragen onbekend zullen blijven, maar toch kunnen er in ieder geval nog enkele antwoorden gevonden worden. Op de uitnodiging in de fles staat dat het feestvarken (Safina) en haar moeder (Kim) de achternaam Woodstock of Woodstocker hebben. De telefoonnummers voor RSVP-gasten zijn helaas niet meer verbonden.
Als Wilsons enthousiasme om deze boodschap in het mysterie van een fles te ontsluiten echter evenveel wordt geëvenaard door die van ons in het nu lezende publiek, kan de oplossing voor dit raadsel aan de kust niet ver weg zijn. Onderzoekende geesten hebben een manier om door de kronkelende wegen van mysterie te navigeren en onze eigen Sherlock en Holmes van zeekrabbels te worden. Ik ben er zeker van dat er nog meer zal voortkomen uit dit schattige en hartverwarmende dilemma.
Ik moet toegeven dat zo'n opmerkelijk verhaal de raderen van mijn eigen verbeelding doet bruisen: welke gevoelens zouden jij of ik over de zee sturen? Zouden we lieve woordjes fluisteren tegen een geliefde die al lang gescheiden was - emotioneel of fysiek? Misschien zouden we een gedicht over de wateren zeilen - een gedicht vol vurige passie en woorden met een diep gevoel? Ik schreef mijn grootmoeder een afscheidswens op – kuste hem vriendelijk – en keek toe alsof ik weg zweefde – in de overtuiging dat het haar ooit op de een of andere manier zou bereiken. Misschien zou ik zelfs een moedig briefje voor mijn toekomstige zelf in een fles stoppen: bemoedigend, doelen stellend, bevestigend en enthousiast hoopvol in zijn mogelijkheden en vooruitzichten.
Wat zou u op uw bericht schrijven? De mogelijkheden zijn eindeloos en uniek als elke individuele ziel. Maar één ding is zeker: de zeeën zullen je geheimen bewaren – en zodra vreemdelingen over de golven zich op een dag zullen verbazen over je overpeinzingen – letterlijk tussen de regels door lezen om een nieuwe vriend en geestverwant te vinden.
Door Andy Beth Miller
