Iedereen heeft er wel eens een gezien of gehoord - die romantische filmscenario's die zich ontvouwen, of de mystieke, door de zee geveegde connecties die ontstaan door een simpel, gekrabbeld briefje op een stuk papier dat in het diepe blauw wordt gegooid en later wordt gevonden.
Van Nicholas Sparks' bekroonde, tranentrekkende roman/film tot de waargebeurde verhalen over de communicatie van schipbreukelingen die van kust naar kust worden gestuurd: briefjes die over de oceaan worden verstuurd, wekken een soort weemoedige verwondering op in de ziel van ons allemaal. Er is gewoon iets met deze nautische briefjes dat een behoefte in ons wezen aan verbinding voedt - zelfs tussen vreemden aan de overkant van de zee.
Het was slechts één zo'n spectaculair voorval dat de plaatselijke visser David Wilson ontdekte, aangespoeld bij Shell Beach onlangs. In plaats van een beloning van de aquatische soort binnen te halen, vond Wilson in plaats daarvan een "reel-life" boodschap in een fles. Blijkbaar had een jong kind met de naam Safina -- vier jaar geleden -- de drijvende uitnodiging met de hand geschreven om de lezer vriendelijk te vragen voor haar verjaardagsfeest op Maui in 2010 via de zeebezorgingspost.
Misschien hoopte ze dat een aardige, overzeese vreemdeling het zou vinden en de weg naar haar verjaardagsfeestje zou vergeten -- de deur openend naar een gloednieuwe vriendschap en het begin van een geïmproviseerde, uit de oceaan geboren ohana. Ongeacht de redenering van de kleine keiki, was Wilson, een trotse (en liefdevol sentimentele) vader van twee kinderen, verbaasd en geïntrigeerd door het dobberende wonder, en begon hij na te denken over de mogelijkheden.
Hij begon na te denken over de mogelijkheden. Zijn hersenen werden overspoeld met vragen, zoals: hoe ver was de uitnodiging? Uit welke richting kwam het? Waar kan het al die tijd tot nu geweest zijn?
Het lijkt erop dat veel van deze vragen onbekend zullen blijven, maar ten minste een paar antwoorden kunnen toch nog worden gevonden. De uitnodiging in de fles vermeldt dat de jarige (Safina) en haar moeder (Kim) de achternaam Woodstock of Woodstocker hebben. De telefoonnummers voor de gasten om te RSVP-en zijn helaas verbroken.
Maar als Wilsons enthousiasme om het mysterie van dit bericht in een fles te ontrafelen even groot is als dat van ons lezerspubliek, kan de oplossing van dit kustconflict niet ver weg zijn. Onderzoekende geesten hebben een manier om de kronkelige wegen van het mysterie te navigeren en worden onze eigen Sherlock en Holmes van zeekrabbels. Ik ben er zeker van dat er meer zal komen van deze leuke en hartverwarmende tweestrijd.
Ik moet toegeven dat zo'n opmerkelijk verslag mijn eigen fantasie aan het draaien zet - welke gevoelens zouden jij of ik over zee sturen? Zouden we lieve woordjes fluisteren tegen een geliefde die al lang gescheiden is - emotioneel of lichamelijk? Misschien zouden we een gedicht de zee over sturen - een gedicht gevuld met vurige passie en woorden met diepgaande gevoelens? Ik zou mijn grootmoeder een afscheidswens schrijven - het vriendelijk kussen - en toekijken hoe het wegzweefde - in de overtuiging dat het haar op een of andere manier, op een dag, zou bereiken. Misschien zou ik zelfs een moedig briefje in de fles doen voor mijn toekomstige ik -- bemoedigend, doelstellend, bevestigend en enthousiast hoopvol in zijn mogelijkheden en vooruitzichten.
Wat zou jij in je boodschap zetten? De mogelijkheden zijn eindeloos, en uniek als elke individuele ziel. Maar één ding is zeker, de zeeën zullen je geheimen bewaren -- en ooit zullen vreemden aan de overkant van de golven zich verbazen over je overpeinzingen -- letterlijk tussen de regels door lezend om een nieuwe vriend en geestverwant te vinden.
Door Andy Beth Miller
