Tien jaar geleden zat Kahi Pacarro op zijn thuisstrand in Kailua, Hawaï met een paar vrienden uit Nieuw-Zeeland. Zijn vrienden – medewerkers van een non-profit milieuorganisatie Sustainable Coastlines New Zealand – zeiden hem dat hij het zand eens goed moest bekijken. Kahi zag een enorme confetti van microafval gemaakt van plastic deeltjes die uit de zee waren aangespoeld en vermengd met het zand. Het was overal, op en langs het strand. Kahi ontdekte dat afval in zee voornamelijk aan de oostkant van de meeste Hawaïaanse eilanden aan land komt: puin en afval van gigantische plastic afvalstortplaatsen die in verschillende oceaanstromen over de hele wereld drijven en die aanspoelen met de noordoostelijke passaatwinden.
Kahi, een fervent surfer en strandganger, besloot er iets aan te doen. Hij richtte Sustainable Coastlines Hawai'i op met acht goede vrienden om de rommel op te ruimen, om het bewustzijn over onnodig plasticgebruik te vergroten en uiteindelijk om het rentmeesterschap van de gemeenschap te bevorderen voor de oceaan en de stranden die ons voortdurend vreugde schenken. Sindsdien heeft Sustainable Coastlines Hawai'i talloze strandopruimingen en educatieve evenementen geactiveerd, een beter afvalbeheer op locaties geïnstalleerd en een beter consumentengedrag geïnspireerd om verder plasticgebruik te elimineren. Kahi recycleert sinds 2011 meer dan 200.000 kilo oceaanplastic en dringt er bij iedereen op aan om de volgende keer dat ze het strand bezoeken wat beter te kijken en de ‘confetti’ op te ruimen. Nu CEO van de gelijkgestemde milieuorganisatie Parley Hawai'i, blijft Kahi zijn geest van levende pono verspreiden naar een nog hoger niveau van invloed.
--image_block_a--
Dus Kahi, vertel ons hoe je een gevoel van verantwoordelijkheid voor de kustlijnen van de eilanden hebt ontwikkeld.
Kahi: Toen je opgroeide op Hawaï, kun je deze plek vaak als vanzelfsprekend beschouwen. Pas toen ik echt begon te reizen, besefte ik hoeveel geluk we hier hebben. Daarom houd ik er echt van om mensen ertoe aan te zetten eropuit te gaan en de wereld te zien, niet alleen om te zien hoe gelukkig we hier zijn, maar om te zien hoe andere mensen voor hun plekken zorgen die zo speciaal zijn, zodat we diezelfde geest kunnen brengen. terug naar Hawaï om ons leven hier te verbeteren. Ik kwam na een tijdje reizen terug naar Hawaï en wilde uitzoeken wat mijn nalatenschap zou zijn: hoe ik beter voor mijn huis kon zorgen.
Ik was toen ongeveer 30 jaar oud en ik bevond me op Kailua Beach met mijn vrienden uit Nieuw-Zeeland, kijkend naar de golf waarmee ik ben opgegroeid met surfen, en ze waren nogal geschokt dat ik me niet had gerealiseerd dat Hawai'i een probleem met plasticafval. Op dat moment kreeg ik het gevoel dat dit misschien mijn erfenis is. Misschien is dit wat ik moest doen om mensen bewust te maken van onze overconsumptie die ervoor zorgde dat dit plastic in onze oceanen terechtkwam en aanspoelde in het paradijs op onze eigen stranden.
En toen richtte je Sustainable Coastlines Hawai'i op?
Ja, ik dacht: waarom beginnen we niet met Sustainable Coastlines Hawai'i, gebaseerd op het model dat mijn vrienden in Nieuw-Zeeland hadden gebouwd? En dat was een beetje de aanzet daar. Maar op eigen kracht zou ik het nooit hebben gekund.
--video_block--
Hoe diep zit het probleem van plasticvervuiling?
Als je het hebt over het probleem van plasticvervuiling, raakt het iedereen. Het maakt niet uit of je op een strand in Hawaï woont of midden in Arizona, het heeft gevolgen voor iedereen. Twee op de drie ademhalingen zuurstof die we inademen, komt uit de oceaan, en deze plastics in onze oceaan beginnen onze voedselketen te beïnvloeden. Wanneer onze voedselketen wordt aangetast, betekent dit minder leven. We moeten ons dus realiseren dat als we onze ecosystemen laten instorten als gevolg van te veel plasticvervuiling in onze oceanen, dit slecht zal zijn voor alle mensen.
Op welke manieren kunnen we beginnen om het beter te maken?
Een van de gemakkelijkste dingen die je kunt doen, is een plastic inventaris van je leven maken en beginnen te herkennen dat het overal om je heen is. Het volgende dat u kunt doen, is kijken naar de dingen waar u plastic gebruikt en uitzoeken waar u dit kunt verwijderen. Voor mij is dit veranderd in het herkennen van het verschil tussen wat we willen en wat we daadwerkelijk nodig hebben. Natuurlijk, er is een offer dat gebeurt, maar daarna gebeurt het leven gewoon. Je leeft uiteindelijk vruchtbaarder. Je plant een tuin. Je eet uit je eigen tuin. Je draagt dezelfde kleding. Je leeft eenvoudiger. Het is niet zo moeilijk als je denkt, maar je moet bereid zijn dat eerste offer te brengen.
--image_block_b--
