In het hart van Honolulu, in een gebied dat bekend staat als Kaka'ako, is muralist Kamea Hadar bedekt met verf. Spetters, druppels en stippen zijn als een tweede huid in zijn kleding en lichaam terechtgekomen. Hij heeft twee afgedrukte stukjes computerpapier op de grond liggen waar hij na elke paar berekende halen naar verwijst. Er staat een gezicht op het papier en het kijkt hem boos aan. Fel. Het gezicht is van wijlen Master Navigator Mau Piailug. Mau “Papa Mau” Piailug was een Micronesische navigator van het Carolijnse eiland Satawal , vooral bekend als leraar in traditionele, niet-instrumentale bewegwijzeringsmethoden voor diepzeereizen. Mau's Caroliniaanse navigatiesysteem, dat afhankelijk is van navigatie-aanwijzingen die gebruik maken van de zon en de sterren, de wind en de wolken, de zeeën en de golven, en vogels en vissen, werd door zijn oudsten aan hem doorgegeven via leringen in de mondelinge traditie . Het verband tussen Kamea's muurschildering en Papa Mau dateert uit het begin van de jaren zeventig en het begin van de Polynesian Voyaging Society op Hawaï. Veel antropologen waren van mening dat Polynesië te uitgestrekt was om te bevaren en dat het zich per ongeluk had gevestigd en ontdekt. Een kleine groep onderwijzers en inheemse Hawaïanen in Honolulu geloofde dat oude Polynesiërs met opzet naar Hawaï migreerden in dubbelwandige kano's met behulp van niet-instrumentale bewegwijzeringsmethoden, zoals degene die Mau beheerste. Deze kleine groep vormde in 1973 de Polynesian Voyaging Society en wilde dat geloof bevestigen door die migraties na te gaan met hun nieuw gebouwde dubbelwandige kano genaamd Hōkūle'a (Ster van Blijdschap). Het enige probleem was dat er geen inheemse Hawaiiaanse navigators in leven waren om leringen en informatie te verstrekken. Ze namen contact op met Papa Mau in Micronesië om hen les te komen geven en hij stemde toe. Dit was zo belangrijk omdat er maar zes mensen in de wereld waren die deze oude kunstvorm kenden en het ongebruikelijk was voor Master Navigators om leerlingen les te geven buiten hun eigen cultuur (Mau is Micronesisch en deze groep is Hawaïaans). Via Dr. Ben Finney, de oprichter van de Polynesian Voyaging Society, verdiende Mau een speciale beurs aan het EastWest Center van de Universiteit van Hawai'i en begon in 1975 te werken met de Hōkūle'a-bemanning. Het jaar daarop, 1976, navigeerde hij door Hōkūle'a en de bemanning naar Tahiti op haar eerste reis, waar ze werden verwelkomd door 17.000 mensen, de helft van de bevolking van Tahiti. Gedurende de volgende 30+ jaar leerde Papa Mau traditionele navigatie aan veel jonge Hawaïanen en Micronesiërs. Voordat hij in 2010 overleed, gaf papa in 2007 de Pwo-status (Master Navigator) aan vijf leden van de Polynesian Voyaging Society: Nainoa Thompson, Bruce Blankenfeld, Chad Kalepa Baybayan, Milton “Shorty” Bertlemann en Chad 'Onohi Paishon. Deze vijf leden hebben nog veel meer mensen onderwezen, waardoor de kunst van de traditionele navigatie levend is gebleven. Dat brengt ons terug bij Kaka'ako en Kamea die in de ogen van zijn muurschildering staren. Het is eind april 2014 en terwijl Kamea slag voor slag werkt aan dit eerbetoon aan Papa Mau, bereidt de Polynesian Voyager Society zich voor op de grootste reis in haar 41-jarige geschiedenis. Hōkūle'a en zusterkano Hikianalia zullen de oceanen van de aarde overvaren voor een driejarige wereldwijde reis om de mondiale beweging naar een duurzamere toekomst uit te breiden. Vanaf eind mei 2014 wordt deze reis geleid door de vijf Pwo Navigators die les krijgen van Papa Mau van de Polynesian Voyaging Society en hun jongere leerlingen. En zo leeft de kunstvorm voort. Kamea werkte samen met een groep kinderen uit 808 Urban en kunstenaar Keola Rapozo aan het structureren van deze muurschildering op de hoek van Cooke en Auahi Street. “De 808 Urban-kinderen zijn altijd enthousiast om deel uit te maken van welk project dan ook en de kans te krijgen een muur te schilderen. Ze wisten allemaal van Hōkūle'a en de Polynesian Voyager Society, maar velen wisten niet wie Papa Mau was,' zei Hadar. “Het project was een geweldige manier om de kinderen te leren wie hij was, op een medium dat leuk en interessant voor hen was.” Met betrekking tot het specifieke beeld van Papa Mau dat hij koos, voegde Kamea eraan toe: “Ik sprak met veel mensen die Mau kenden, waaronder Pwo Navigators Bruce Blankenfeld en Nainoa Thompson, evenals het bemanningslid van de eerste reis uit 1976, oom Billy Richards. Toen ik op het hoofdkantoor van de Polynesian Voyager Society was, bekeek een paar van ons foto's en ik probeerde te beslissen welke referenties ik voor het portret zou gebruiken. Ik koos er een uit die ik erg leuk vond en zonder hem te zien begon oom Billy tot in detail zijn favoriete beeld van Papa Mau te beschrijven. Het bleek dezelfde foto te zijn! Oom Billy zei dat het hem aan een citaat deed denken: 'Om een navigator te zijn, moet je fel zijn.' Uiteindelijk heb ik dat citaat in de muurschildering geschilderd. Hij zei dat Papa Mau een ongelooflijk vriendelijke en vrolijke man was, maar als hij op het water was, was hij bloedserieus over de klus die hij moest klaren. Toen we samen naar de foto keken, zei Billy tegen me: "Dat is de blik, de felle blik die je vertelde dat hij je daar zal brengen (Tahiti)", en toen wist ik dat ik een portret had voor de muurschildering."
Meesternavigator Mau
In het hart van Honolulu, in een gebied dat bekend staat als Kaka'ako, is muralist Kamea Hadar bedekt met verf. Spetters, druppels en stippen zijn als een tweede huid in zijn kleding en lichaam terechtgekomen. Hij heeft twee afgedrukte stukjes computerpapier op de grond liggen waar hij na elke paar berekende halen naar verwijst. Er staat een gezicht op het papier en het kijkt hem boos aan. Fel. Het gezicht is van wijlen Master Navigator Mau Piailug. Mau “Papa Mau” Piailug was een Micronesische navigator van het Carolijnse eiland Satawal , vooral bekend als leraar in traditionele, niet-instrumentale bewegwijzeringsmethoden voor diepzeereizen. Mau's Caroliniaanse navigatiesysteem, dat afhankelijk is van navigatie-aanwijzingen die gebruik maken van de zon en de sterren, de wind en de wolken, de zeeën en de golven, en vogels en vissen, werd door zijn oudsten aan hem doorgegeven via leringen in de mondelinge traditie . Het verband tussen Kamea's muurschildering en Papa Mau dateert uit het begin van de jaren zeventig en het begin van de Polynesian Voyaging Society op Hawaï. Veel antropologen waren van mening dat Polynesië te uitgestrekt was om te bevaren en dat het zich per ongeluk had gevestigd en ontdekt. Een kleine groep onderwijzers en inheemse Hawaïanen in Honolulu geloofde dat oude Polynesiërs met opzet naar Hawaï migreerden in dubbelwandige kano's met behulp van niet-instrumentale bewegwijzeringsmethoden, zoals degene die Mau beheerste. Deze kleine groep vormde in 1973 de Polynesian Voyaging Society en wilde dat geloof bevestigen door die migraties na te gaan met hun nieuw gebouwde dubbelwandige kano genaamd Hōkūle'a (Ster van Blijdschap). Het enige probleem was dat er geen inheemse Hawaiiaanse navigators in leven waren om leringen en informatie te verstrekken. Ze namen contact op met Papa Mau in Micronesië om hen les te komen geven en hij stemde toe. Dit was zo belangrijk omdat er maar zes mensen in de wereld waren die deze oude kunstvorm kenden en het ongebruikelijk was voor Master Navigators om leerlingen les te geven buiten hun eigen cultuur (Mau is Micronesisch en deze groep is Hawaïaans). Via Dr. Ben Finney, de oprichter van de Polynesian Voyaging Society, verdiende Mau een speciale beurs aan het EastWest Center van de Universiteit van Hawai'i en begon in 1975 te werken met de Hōkūle'a-bemanning. Het jaar daarop, 1976, navigeerde hij door Hōkūle'a en de bemanning naar Tahiti op haar eerste reis, waar ze werden verwelkomd door 17.000 mensen, de helft van de bevolking van Tahiti. Gedurende de volgende 30+ jaar leerde Papa Mau traditionele navigatie aan veel jonge Hawaïanen en Micronesiërs. Voordat hij in 2010 overleed, gaf papa in 2007 de Pwo-status (Master Navigator) aan vijf leden van de Polynesian Voyaging Society: Nainoa Thompson, Bruce Blankenfeld, Chad Kalepa Baybayan, Milton “Shorty” Bertlemann en Chad 'Onohi Paishon. Deze vijf leden hebben nog veel meer mensen onderwezen, waardoor de kunst van de traditionele navigatie levend is gebleven. Dat brengt ons terug bij Kaka'ako en Kamea die in de ogen van zijn muurschildering staren. Het is eind april 2014 en terwijl Kamea slag voor slag werkt aan dit eerbetoon aan Papa Mau, bereidt de Polynesian Voyager Society zich voor op de grootste reis in haar 41-jarige geschiedenis. Hōkūle'a en zusterkano Hikianalia zullen de oceanen van de aarde overvaren voor een driejarige wereldwijde reis om de mondiale beweging naar een duurzamere toekomst uit te breiden. Vanaf eind mei 2014 wordt deze reis geleid door de vijf Pwo Navigators die les krijgen van Papa Mau van de Polynesian Voyaging Society en hun jongere leerlingen. En zo leeft de kunstvorm voort. Kamea werkte samen met een groep kinderen uit 808 Urban en kunstenaar Keola Rapozo aan het structureren van deze muurschildering op de hoek van Cooke en Auahi Street. “De 808 Urban-kinderen zijn altijd enthousiast om deel uit te maken van welk project dan ook en de kans te krijgen een muur te schilderen. Ze wisten allemaal van Hōkūle'a en de Polynesian Voyager Society, maar velen wisten niet wie Papa Mau was,' zei Hadar. “Het project was een geweldige manier om de kinderen te leren wie hij was, op een medium dat leuk en interessant voor hen was.” Met betrekking tot het specifieke beeld van Papa Mau dat hij koos, voegde Kamea eraan toe: “Ik sprak met veel mensen die Mau kenden, waaronder Pwo Navigators Bruce Blankenfeld en Nainoa Thompson, evenals het bemanningslid van de eerste reis uit 1976, oom Billy Richards. Toen ik op het hoofdkantoor van de Polynesian Voyager Society was, bekeek een paar van ons foto's en ik probeerde te beslissen welke referenties ik voor het portret zou gebruiken. Ik koos er een uit die ik erg leuk vond en zonder hem te zien begon oom Billy tot in detail zijn favoriete beeld van Papa Mau te beschrijven. Het bleek dezelfde foto te zijn! Oom Billy zei dat het hem aan een citaat deed denken: 'Om een navigator te zijn, moet je fel zijn.' Uiteindelijk heb ik dat citaat in de muurschildering geschilderd. Hij zei dat Papa Mau een ongelooflijk vriendelijke en vrolijke man was, maar als hij op het water was, was hij bloedserieus over de klus die hij moest klaren. Toen we samen naar de foto keken, zei Billy tegen me: "Dat is de blik, de felle blik die je vertelde dat hij je daar zal brengen (Tahiti)", en toen wist ik dat ik een portret had voor de muurschildering."
