Meester Navigator Mau

In het hart van Honolulu, in de wijk Kaka'ako, zit de muurschilder Kamea Hadar onder de verf. Spetters, druppels en stippen hebben zich als een tweede huid op zijn kleding en lichaam vastgezet. Op de grond heeft hij twee bedrukte stukken computerpapier liggen waar hij na elke paar berekende streken naar verwijst. Er staat een gezicht op het papier en het staart hem aan. Fel. Het gezicht is dat van wijlen Meester Navigator Mau Piailug. Mau "Papa Mau" Piailug was een Micronesische navigator van de Carolina eiland van Satawalvooral bekend als leraar van traditionele, niet-instrumentale bewegwijzering methoden voor diepzeereizen. Mau's Karolingische navigatiesysteem - dat berust op navigatieaanwijzingen aan de hand van de zon en de sterren, wind en wolken, zeeën en deining, en vogels en vissen - werd hem doorgegeven door zijn ouderen via lessen in de orale traditie. Het verband tussen de muurschildering van Kamea en Papa Mau gaat terug tot het begin van de jaren 1970 en de oprichting van de Polynesian Voyaging Society in Hawaï. Veel antropologen geloofden dat Polynesië te uitgestrekt was om te bevaren en dat het per ongeluk was ontdekt. Een kleine groep pedagogen en Hawaïanen in Honolulu geloofde dat de oude Polynesiërs met opzet naar Hawaï migreerden in dubbelwandige kano's die gebruik maakten van niet-instrumentele navigatiemethoden, zoals Mau die beheerste. Deze kleine groep vormde in 1973 de Polynesian Voyaging Society en wilde dat geloof bevestigen door die migraties na te gaan met hun nieuw gebouwde dubbelwandige kano met de naam Hōkūle'a (Ster der Blijdschap). Het enige probleem was dat er geen inheemse Hawaïaanse navigators in leven waren om les en informatie te geven. Ze deden een beroep op Papa Mau in Micronesië om hen les te komen geven en hij stemde toe. Dit was zo belangrijk omdat er slechts zes mensen in de wereld in leven waren die deze oude kunstvorm kenden en het was ongebruikelijk voor meester-navigators om leerlingen buiten hun eigen cultuur te onderwijzen (Mau is Micronesisch en deze groep is Hawaïaans). Via de oprichter van de Polynesian Voyaging Society, Dr. Ben Finney, kreeg Mau een speciale beurs aan het EastWest Center van de Universiteit van Hawaï en begon hij in 1975 met de bemanning van de Hōkūle'a te werken. Het volgende jaar, 1976, navigeerde hij Hōkūle'a en de bemanning naar Tahiti op haar eerste reis, waar ze werden verwelkomd door 17.000 mensen, de helft van de bevolking van Tahiti. Gedurende de volgende meer dan 30 jaar leerde Papa Mau traditionele navigatie aan vele jonge Hawaïanen en Micronesiërs. Voordat hij in 2010 overleed, gaf Papa Mau in 2007 de Pwo status (Master Navigator) aan vijf leden van de Polynesian Voyaging Society: Nainoa Thompson, Bruce Blankenfeld, Chad Kalepa Baybayan, Milton "Shorty" Bertlemann en Chad 'Onohi Paishon. Deze vijf leden hebben nog vele anderen onderwezen, waardoor de kunst van het traditionele navigeren levend wordt gehouden. Dat brengt ons terug bij Kaka'ako en Kamea die in de ogen van zijn muurschildering staart. Het is eind april 2014 en terwijl Kamea aaiend aan dit eerbetoon aan Papa Mau werkt, bereidt de Polynesische Reisvereniging zich voor op de grootste reis in haar 41-jarige geschiedenis. Hōkūle'a en zusterkano Hikianalia zullen over de wereldzeeën varen voor een drie jaar durende wereldreis om de wereldwijde beweging naar een duurzamere toekomst uit te breiden. Deze reis begint eind mei 2014 en wordt geleid door de vijf Pwo Navigators die les krijgen van Papa Mau van de Polynesian Voyaging Society en hun jongere leerlingen. En zo leeft de kunstvorm voort. Kamea werkte samen met een groep kinderen van 808 Urban en kunstenaar Keola Rapozo aan het structureren van deze muurschildering op de hoek van Cooke en Auahi Streets. "De kinderen van 808 Urban zijn altijd enthousiast om deel uit te maken van een project en om de kans te krijgen een muur te schilderen. Ze wisten allemaal van Hōkūle'a en de Polynesian Voyaging Society, maar velen wisten niet wie Papa Mau was," zei Hadar. "Het project was een geweldige manier om de kinderen te leren wie hij was op een voor hen leuke en interessante manier." Over de specifieke afbeelding van Papa Mau die hij koos, voegde Kamea eraan toe: "Ik sprak met veel mensen die Mau kenden, waaronder de Pwo Navigators Bruce Blankenfeld en Nainoa Thompson, evenals het bemanningslid van de eerste reis van 1976, oom Billy Richards. Toen ik op het hoofdkwartier van de Polynesian Voyaging Society was, bekeken een paar van ons foto's en ik probeerde te beslissen welke referenties ik voor het portret zou gebruiken. Ik koos er een die ik erg mooi vond en zonder hem te zien, begon Ome Billy heel gedetailleerd zijn favoriete foto van Papa Mau te beschrijven. Het bleek dezelfde foto te zijn! Ome Billy zei dat het hem deed denken aan een citaat: "Om een navigator te zijn, moet je fel zijn." Uiteindelijk heb ik dat citaat in de muurschildering geschilderd. Hij zei dat Papa Mau een verbazingwekkend vriendelijke en vrolijke man was, maar als hij op het water was, was hij bloedserieus. Toen we samen naar de foto keken vertelde Billy me "dat is de blik, de felle blik die je vertelt dat hij je daar (Tahiti) zal krijgen," en toen wist ik dat ik het portret voor de muurschildering had."