Misschien waren het de duiklessen die Dr. Randy Kosaki in zijn jeugd volgde die zijn nieuwsgierigheid en ontzag voor de oceaan wekten. Of misschien waren het zijn adoptieouders, beiden universiteitsprofessoren, die zijn passies aanmoedigden en hem kennis lieten maken met de wetenschap. Hoe dan ook, Randy heeft zich altijd aangetrokken gevoeld tot de oceaan, net als zijn lang verloren gewaande, onlangs verenigde halfzus Kimi Werner. “We hebben allebei de weg naar de oceaan gevonden en hebben er een levenslange passie van gemaakt”, zegt Randy. “We houden van duiken en we willen duiken, maar vooral moeten we duiken. Het hoort bij het hebben van zout in je aderen en het is zo’n onderdeel van ons bestaan.” Tegenwoordig is Randy adjunct-hoofdinspecteur van de National Oceanic & Atmospheric Administration van het Papahānaumokuākea Marine National Monument, gespecialiseerd in onderzoek naar de ecologie van koraalrifvissen en koraalecosystemen op de Noordwest-Hawaïaanse eilanden. En net als Kimi heeft zijn connectie met de oceaan hem ertoe gebracht te pleiten voor het behoud van het milieu en de zee om de resterende wilde plekken daar te beschermen, en om gemeenschappen te helpen hun kostbare mariene hulpbronnen beter te beheren. We spraken met hem om over vis, familie en natuurlijk duiken te praten.
--image_block_a--
Is het de visserij of de wetenschap die je dichtbij de oceaan houdt?
Vissen is mijn eerste liefde. Als ik er één zou moeten kiezen, visser of wetenschapper, zou ik moeten zeggen dat ik een visser ben, maar ik zie die twee helemaal niet als wederzijds exclusief. De beste vissers zijn goede natuurbeschermers. Ze overbevissen hun visgronden niet, net zoals de beste wetenschappers op het gebied van het behoud van de zee doen, maar niet in een poging de visserij stop te zetten. Ze beschouwen deze grote beschermde mariene gebieden als instrumenten voor het verbeteren van de visserij.
En nu doe je onderzoek naar zeldzame vissen in het Papahānaumokuākea Marine National Monument, een van die ongerepte mariene omgevingen ter wereld. Hoe voelt het om dit hoogtepunt in het leven te bereiken?
Het is zo belangrijk geweest om deel uit te maken van de oprichting van het Nationaal Monument, om een klein onderdeel te zijn van het creëren van een van de grootste beschermde mariene gebieden ter wereld. Het is een erfenisproject op een professionele en persoonlijke manier. Hoe meer onderzoek we doen, hoe meer verkenningen we doen, hoe meer unieke dingen we vinden die alleen op Hawaï of op de Noordwest-Hawaïaanse eilanden te vinden zijn, en alle wetenschap na de oprichting van het monument ondersteunt de eerste actie om het te creëren in de eerste plaats. We duiken dieper dan de meeste mensen ooit kunnen doen, dus het is niet verrassend dat het meeste van wat we ontdekken compleet nieuw is voor de wetenschap. Het is verkenning in de ouderwetse zin van het woord, en onderzoek en baanbrekende wetenschap allemaal in één.
--video_block--
Hoe was het om erachter te komen dat je een halfzus had, Kimi Werner, en haar voor de eerste keer te ontmoeten?
Toen ik Kimi voor het eerst ontmoette, had ik het gevoel dat ik een vrouwelijke versie van mezelf ontmoette, in die mate dat we echt twee kanten van dezelfde medaille zijn. Ik ben een natuurbeschermingsbioloog die dol is op vissen. Ze is een visster van wereldklasse met een natuurbeschermingsethiek van wereldklasse. En goede natuurbehoud is wat goed is voor vissers, dus het voelde bijna alsof ik een andere versie van mezelf ontmoette. Ook al zijn we afzonderlijk opgegroeid, op die eerste avond dat we samenkwamen, had ik bijna het gevoel dat ik haar mijn hele leven kende. Daar is iets vreemds aan.
Wat een toeval dat jullie allebei zo'n sterke passie hebben voor alles wat met de oceaan te maken heeft, ook al hebben jullie elkaar pas onlangs voor het eerst ontmoet en zijn jullie opgevoed door totaal verschillende ouders.
Ik denk dat Kimi en ik een interessant onderzoek doen naar nature versus nurture. We zijn allebei gevoed, maar we hebben ook iets aangeboren dat ons naar de oceaan dreef. Ik denk dat het een heel sterke rol is en het is niet of-of. We zijn allemaal het product van onze genetica en onze levenservaringen bij elkaar.
--image_block_b--
