Zingende slakken – Juwelen van de jungle
Er wordt ooit in de geschiedenis van Hawaï gezegd dat als je een boom in het bos schudde, er een regenboog van felgekleurde boomslakken op je zou regenen. Met prachtige schelpen, Pupu Kani Oe, "de schelp die lang klinkt." of kahuli, zoals de Hawaïaanse boomslakken bekend staan, worden al lang beschreven als de 'juwelen van de jungle' die zo genoemd worden in de traditionele gezangen, liederen en gedichten van gravin. Vroege natuuronderzoekers waren bij hun verkenning van de eilanden zo betoverd door de schoonheid van Hawaiiaanse landslakken en hun mysterieuze straling, dat dit hun indrukken en overtuigingen over de evolutie en de biogeografie van het eiland sterk beïnvloedde. Gecharmeerd door de schoonheid van de schelpen, hebben verzamelaars van over de hele wereld bijgedragen aan de decimering van de slakkenpopulatie door duizenden en duizenden kleine weekdieren te verzamelen. Kāhuli-boomslakken zijn endemisch, uniek voor Hawai'i en worden nu alleen op het eiland O'ahu gevonden. Stel je voor: je loopt door het tropisch regenwoud en je hoort een zwak lied dat door de wind wordt meegevoerd. Waar zou het vandaan kunnen komen, vraag je je af, de varens, de bomen, het gras? Terwijl je over het pad loopt, lijkt het geluid te vervagen, terwijl je de reeks verschillende slakken kunt opmerken, die sereen op het bosgebladerte knabbelen. Sommige zijn briljant geel met chocoladebruin, sommige zijn ivoorwit met blauwe en bruine wervelingen, weer andere zijn perzikkleurig wit met roze of paarse strepen. Volgens de Hawaïaanse folklore is het zoete lied het geluid dat de slakken zingen terwijl ze langs de stammen van de bomen glijden. Twijfelaars en ongelovigen zeggen dat kleine krekels die diep in de vegetatie van de bosbodem leven het geluid waarschijnlijker produceren. Soorten Straling De terrestrische slakken van Hawaï waren ooit verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van de bosfauna. Afgezien van de culturele betekenis, de esthetische aantrekkingskracht en hun integrale rol bij het ophelderen van theorieën over de biogeografie en evolutie van eilanden, vormden boomslakken ooit een aanzienlijk deel van de landfauna van het bladerdak. Geïsoleerd in weelderige valleien en op hoge bergruggen explodeerde de Hawaïaanse boomslakkenpopulatie in een breed scala aan kleuren, vormen en maten. Levend geboren en uit de schelp van de ouders tevoorschijn gekomen als ‘miniatuur’ volwassenen, zijn babyslakken klaar om de voedzame sporen en schimmels te begrazen die de bladeren van de bosbomen bedekken. In een symbiotische relatie eten de slakken niet de bladeren, maar eerder de schadelijke schimmels die zich ermee voeden. Meer dan 750 soorten landslakken bewoonden ooit de Hawaiiaanse eilandenketen. Wetenschappers melden helaas dat meer dan 90 procent van de slakkendiversiteit op de eilanden verloren is gegaan, wat een verbluffend en zinloos voorbeeld is van een van de ergste soortenverliezen ter wereld. Je vraagt je misschien af waarom de slakken van Hawaï in de vergetelheid raken? Er zijn veel gebieden waarop de schuld kan worden gelegd. Door de mens veroorzaakte luchtvervuiling, zure regen, vulkanische organische gassen (VOG) die afkomstig zijn van Pele's activiteiten op het Grote Eiland en de andere eilanden bedekken wanneer ze door de heersende wind worden meegevoerd, en uitgebreide vernietiging van habitats door geïntroduceerde hoefdieren, waaronder geiten, varkens en herten, hebben enorme schade aangericht. hoeveelheden bosvegetatie en gefragmenteerde slakkenpopulaties. In een treurige daad van slecht beheer van het land, smullen de roofzuchtige roze wolvenslak, ratten en vleesetende Jackson's kameleons, die op de eilanden zijn geïntroduceerd, allemaal van de inheemse slakken van Hawaï. Het is geen wonder dat slakken sneller sterven dan ze zich kunnen voortplanten. Herstel van de boomslakkenpopulatie Tegenwoordig, wanneer terrestrische boomslakken in het bos worden aangetroffen, helpt dit wetenschappers bij het definiëren van gebieden die minder worden beïnvloed door de vernietiging van habitats en de activiteiten van geïntroduceerde soorten. Alleen al de aanwezigheid van slakken is een teken van herstel en hoop. Verschillende soorten boomslakken zijn nuttig gebleken bij het vergroten van de nutriëntencyclus van de bosbodem, terwijl andere soorten terrestrische slakken de waardplanten ten goede komen door te kauwen op algen en schimmels die op plantenstengels en bladeren groeien.
