De plaatsen die zowel Brandy Serikaku als Jhesika Menes hun thuis noemen, zijn omgeven door water, maar deze twee creatieve vrouwen vonden andere verrassende verbindingen tussen Hawaii's Big Island en New Orleans, en onderling. Van eten en muziek tot landschap en lokale kennis: Brandy en Jhesika leerden veel van elkaar en raakten gemakkelijk vriendschappelijk. Ze bezochten elkaar om het lokale leven te proeven, onbekend terrein te verkennen en de creatieve geest te vieren.
--image_block_a--
Creatief gezien doet Brandy het bijna allemaal. Ze werkt als art director en grafisch ontwerper, danst hula en speelt ukelele – hoewel ze daar enorm bescheiden over is – en vindt zelfs tijd om te surfen voordat ze een hele dag op het werk gaat. De eeuwenoude verhalen van de eilanden leven voort in Brandy's ontwerpen, patronen die naar achterwaartse generaties wijzen, maar op de een of andere manier dynamisch en vooruitstrevend blijven en niet gevangen zitten in de tijd. “Onze ontwerpen hebben een verhaal achter de rug, geïnspireerd door Hawaïaanse gezangen of liedjes”, aldus Brandy. “Als we die intentie en die traditionele technieken en esthetiek kennen, zijn we in staat nieuwe verhalen te componeren en een Hawaïaans perspectief toe te passen in het ontwerp.”
Op het Big Island speelde Brandy graag gastheer en gids voor Jhesika, die genoot van het landschap en inspiratie vond in het kristalblauwe water en de gemberplanten in volle bloei. Aan de voet van Mauna Loa bleef Brandy met Jhesika staan, de handen uitgestrekt, en reciteerde zachtjes een gebed, een nederig verzoek om toestemming om een heilige plaats te betreden. “Ze verzamelde ons terwijl ze dit lied zong”, herinnert Jhesika zich. “Het was als een bedankje aan de goden en een manier om hen te vragen naar boven te komen en de schoonheid van deze plek te bekijken.” Jhesika was zo ontroerd dat ze een offer op een lavasteen achterliet ahu (altaar) - een jadearmband die ze met Brandy's hulp van haar pols verwijderde en in theebladeren wikkelde. “Dit eiland had al zoveel voor mij gedaan”, zei Jhesika. “Het land daar is zo heilig voor hen. Ik wou dat de dingen op het vasteland heiliger waren.’
--video_block--
Ze lieten elkaar allemaal achter met een klein cadeautje, een eenvoudig teken van dankbaarheid. Brandy gaf Jhesika een set bamboestempels, gesneden uit een plant uit haar tuin, om te gebruiken bij het afdrukken van houtblokken. Ze wikkelde het in een stuk stof naar eigen ontwerp. Jhesika pakte een hanger uit haar nek – een bronzen klauw van langoesten ontworpen door een vriendin – en gaf die aan Brandy, een herinnering aan een plaatselijke delicatesse waar ze nooit de tijd voor hadden gevonden om te proberen, en een excuus om terug te keren.
--image_block_b--
