De eerste afdaling naar de Kalalau-vallei lijkt alsof je op een andere planeet bent. Het pad slingert langs glooiende rode rotsen, verweerd door miljoenen jaren erosie door de verschillende elementen die hier aanwezig zijn. Wind, regen, zout water, steilheid en tijd spelen hier allemaal een rol, om nog maar te zwijgen van de menselijke aanraking die verborgen ligt onder een weelderig bladerdak. In zekere zin stap je in een andere wereld wanneer je aankomt in de Kalalau-vallei aan de afgelegen noordwestkust van Kaua'i, en het is een wereld die maar heel weinig mensen zo gelukkig hebben ervaren.
Hoewel er al duizenden jaren mensen in de vallei wonen, zijn er zover het oog reikt geen tekenen van moderne beschaving. Toch is de vallei niet zonder menselijke invloed. Stenen terrassen overal geven aanwijzingen voor de rijke landbouwerfenis van de Hawaiiaanse cultuur. Bomen bedekken nu de oude gemeenschap, maar de invasieve wortels zijn nog steeds niet in staat de oude infrastructuur binnen te dringen of af te brokkelen. De aanblik biedt een echte metafoor voor de kracht van de rijke culturele basis van Hawaï te midden van de wereld, die daar hun eigen wortels heeft.
De afdaling vanaf de bergkam naar de vallei duurde ongeveer 45 minuten. Elke stap werd zoveel gemakkelijker toen we beseften dat de reis van 18 kilometer bijna voltooid was.
Het pad langs de vallei naar het strand is ongeveer anderhalve kilometer lang. Onderweg kom je tekenen van menselijk leven tegen met verschillende kampen die zijn opgezet in elk type droomkampeerscenario: de klif met uitzicht op de oceaan, de plek bij de rivier, de schaduwrijke boomgaard en de buitenpost aan het strand. Veel van de kampen zijn relatief uitgebreid, waardoor je je afvraagt hoeveel reizen ze nodig hadden om alles binnen te brengen voor een langdurig verblijf.
Helemaal aan het einde van het pad ligt een idyllische waterval; eentje die dienst doet als douche en waterbron voor de kampeerders. Het naar beneden stromende water is verrassend koud; toch een zeer welkome sensatie na zo'n zware reis.
Op een steenworp afstand van de waterval begint het strand van Kalalau. Het gebied in woorden beschrijven is geen gemakkelijke taak. Maar stel je een groot strand voor met diep, zacht zand dat zich anderhalve kilometer in de ene richting uitstrekt, en aan de andere kant bergen van 1000 meter hoog die recht uit de zee steken. Voeg daar een paar miljoen jaar erosie aan toe en je hebt dramatische kliffen en grotten die een uitzicht bieden dat de kracht van schoonheid demonstreert op een schaal die moeilijk te evenaren is.
Voor iedereen die op zoek is naar een goed voorbeeld van Mana, is Kalalau een goede plek om het te voelen. De hele vallei is vol leven en zelfs op het zandstrand voel je de kracht van de natuur overal om je heen. Veel mensen komen (en blijven) hier inderdaad om die reden, sommigen kiezen ervoor om de voorzieningen van de westerse beschaving achter zich te laten en een eenvoudig leven te leiden. Maar hoe lang de duur ook is, de kans is groot dat je toch wat langer wilt blijven.
De Kalalau-vallei: welkom thuis
De eerste afdaling naar de Kalalau-vallei lijkt alsof je op een andere planeet bent. Het pad slingert langs glooiende rode rotsen, verweerd door miljoenen jaren erosie door de verschillende elementen die hier aanwezig zijn. Wind, regen, zout water, steilheid en tijd spelen hier allemaal een rol, om nog maar te zwijgen van de menselijke aanraking die verborgen ligt onder een weelderig bladerdak. In zekere zin stap je in een andere wereld wanneer je aankomt in de Kalalau-vallei aan de afgelegen noordwestkust van Kaua'i, en het is een wereld die maar heel weinig mensen zo gelukkig hebben ervaren.
Hoewel er al duizenden jaren mensen in de vallei wonen, zijn er zover het oog reikt geen tekenen van moderne beschaving. Toch is de vallei niet zonder menselijke invloed. Stenen terrassen overal geven aanwijzingen voor de rijke landbouwerfenis van de Hawaiiaanse cultuur. Bomen bedekken nu de oude gemeenschap, maar de invasieve wortels zijn nog steeds niet in staat de oude infrastructuur binnen te dringen of af te brokkelen. De aanblik biedt een echte metafoor voor de kracht van de rijke culturele basis van Hawaï te midden van de wereld, die daar hun eigen wortels heeft.
De afdaling vanaf de bergkam naar de vallei duurde ongeveer 45 minuten. Elke stap werd zoveel gemakkelijker toen we beseften dat de reis van 18 kilometer bijna voltooid was.
Het pad langs de vallei naar het strand is ongeveer anderhalve kilometer lang. Onderweg kom je tekenen van menselijk leven tegen met verschillende kampen die zijn opgezet in elk type droomkampeerscenario: de klif met uitzicht op de oceaan, de plek bij de rivier, de schaduwrijke boomgaard en de buitenpost aan het strand. Veel van de kampen zijn relatief uitgebreid, waardoor je je afvraagt hoeveel reizen ze nodig hadden om alles binnen te brengen voor een langdurig verblijf.
Helemaal aan het einde van het pad ligt een idyllische waterval; eentje die dienst doet als douche en waterbron voor de kampeerders. Het naar beneden stromende water is verrassend koud; toch een zeer welkome sensatie na zo'n zware reis.
Op een steenworp afstand van de waterval begint het strand van Kalalau. Het gebied in woorden beschrijven is geen gemakkelijke taak. Maar stel je een groot strand voor met diep, zacht zand dat zich anderhalve kilometer in de ene richting uitstrekt, en aan de andere kant bergen van 1000 meter hoog die recht uit de zee steken. Voeg daar een paar miljoen jaar erosie aan toe en je hebt dramatische kliffen en grotten die een uitzicht bieden dat de kracht van schoonheid demonstreert op een schaal die moeilijk te evenaren is.
Voor iedereen die op zoek is naar een goed voorbeeld van Mana, is Kalalau een goede plek om het te voelen. De hele vallei is vol leven en zelfs op het zandstrand voel je de kracht van de natuur overal om je heen. Veel mensen komen (en blijven) hier inderdaad om die reden, sommigen kiezen ervoor om de voorzieningen van de westerse beschaving achter zich te laten en een eenvoudig leven te leiden. Maar hoe lang de duur ook is, de kans is groot dat je toch wat langer wilt blijven.
