Rosie Jaffurs herinnert zich haar allereerste surfsessie alsof het gisteren was. Ze zat op het strand en keek hoe haar vader en broer op hun favoriete lokale plek surften. Rosie was nog maar 10 jaar oud en voelde zich op haar gemak in de oceaan – een sterke zwemster – maar had nog geen poging tot surfen ondernomen. Dat veranderde allemaal toen haar broer naar het strand kwam en zijn board in het zand liet vallen. Hij ademde zwaar en had rust nodig. Rosie voelde de call, nam een split beslissing, pakte het bord en peddelde naar buiten. Zonder aarzeling draaide ze zich om, ving het rollende witte water op, kwam overeind en was meteen verslaafd. Ze peddelde terug naar buiten, ving nog een golf op en surfte ook die naar de kust. Tot op de dag van vandaag is de oceaan het centrum van Rosie's universum. Als North Shore-surfinstructeur deelt ze dagelijks haar speciale band met de oceaan met haar familie, vrienden en de bezoekers die ze lesgeeft. Rosie is de belichaming van een door het surfen gestookte wahine , altijd dankbaar en respectvol voor de oceaan, en altijd aloha delend met haar hele 'ohana' . We spraken met Rosie na een dag in het water om meer te weten te komen over het delen van de passie van het surfen en hoe het zoveel heeft gegeven om dankbaar voor te zijn.
--image_block_a--
Hoe is de oceaan zo’n centraal punt in je leven geworden?
We hebben hier geen winkelcentra en er is niets anders te doen dan wandelen. Wandelen is leuk, maar in de oceaan zijn is nog veel leuker. Ik heb altijd gedacht hoe gelukkig ik ben dat ik de oceaan heb en niet naar een winkelcentrum hoef te gaan om geld uit te geven. Surfen is gratis als je eenmaal je surfplank hebt, en je kunt er zoveel van genieten als je wilt - en ik voel me altijd beter als ik in de oceaan ben en een golf vang.
Hoe ben je begonnen met het geven van surfles?
Ik dacht er altijd over na wat ik in het leven kon doen om geld te verdienen en tegelijkertijd gelukkig te zijn. Ik werkte destijds in een foodtruck. Ik werkte lange dagen en ik wist gewoon dat ik het surfen miste. Surfles geven was een win-win-winsituatie, omdat surflessen niet altijd waren toegestaan op de North Shore. Het is iets van de laatste tijd, maar het werd populair onder mijn generatie. We zijn allemaal super enthousiast om mensen les te geven en ze aan te moedigen te surfen.
Wat bracht je ertoe om je passie met anderen te willen delen?
Er is een gezegde: ‘de stok delen’. Niet alleen geeft het mij een goed gevoel, maar jij zorgt er ook voor dat iemand anders zich goed voelt. Het is het zien van de glimlach op hun gezicht, en om de een of andere reden weet ik gewoon hoe goed het voelt. Het is net een magisch gevoel en ze hebben maar één goede golf nodig, of zelfs maar om op te staan. Het is een persoonlijke prestatie. Voor mij voelt het alsof je vliegt en het is het meest magische gevoel dat je op deze aarde kunt krijgen.
Je instrueert ook lokale kinderen over surfen en oceaankennis. Waarom is dat belangrijk voor jou?
Surfen is extreem moeilijk. Ik doe het al twintig jaar en op sommige dagen heb ik nog steeds het gevoel dat ik net ben begonnen. Ik heb de afgelopen twintig jaar veel geleerd, en als ik die kennis met de kinderen kan delen, krijg ik het gevoel dat ze sneller beter kunnen worden, dan hoe lang het duurde voordat ik goed werd. Uiteindelijk voelt het goed om de kennis te delen en hen de weg te leren; surfétiquette en respect voor ouderen zijn het allerbelangrijkste. Ik dring het ze niet op, maar ik deel het op de leukst mogelijke manier met ze; Ik vertel ze dat ze respect moeten hebben voor andere mensen, waar ze ook vandaan komen. Iedereen probeert hier een leuke tijd te hebben, dus we moeten er allemaal voor zorgen dat we delen.
Wat heb je over jezelf geleerd door les te geven?
Ik heb het gevoel dat het lesgeven in surfen mij zoveel comfortabeler heeft gemaakt, en het heeft me ook zoveel over surfen geleerd. Bovendien ben ik daardoor volwassener geworden. Het leerde me hoe ik met nieuwe mensen moest praten; Ik heb geleerd om ze in principe te kalmeren omdat ze geconfronteerd werden met een levensangst, of iets dat ze altijd al wilden doen. Ik heb zoveel vrienden voor het leven gemaakt en het is pas zeven jaar geleden dat ik lesgeef. Ik heb zoveel terugkerende mensen die elk jaar terugkomen naar de eilanden om te gaan surfen, en ik kan ze mijn vrienden noemen; ik heb nog steeds contact met ze allemaal. Het is alsof er iets magisch gebeurt als je hier op Hawaï bent.
Zeg je wel eens: "Gelukkig wonen we op Hawaï?"
Gelukkig leven we Hawai'i is gewoon het dagelijkse leven. Niet elke dag is perfect, maar zelfs op de goede dagen herhaal ik: "Ik heb zoveel geluk dat ik hier woon". Ik heb altijd bij mezelf gedacht: hoe heb ik zoveel geluk gehad dat ik hier geboren en getogen ben en hier op deze prachtige locatie ben opgegroeid? Om nog maar te zwijgen van de perfecte branding, en in de zomer is het gewoon een prachtig meer en kun je er duiken. Ik ben blij dat ik van iets kan genieten zonder dat ik er zoveel geld aan uit hoef te geven. Naar het strand gaan geeft je over het algemeen een goed gevoel, en geeft je gewoon een geluksgevoel.
