Loop Verhalen
OluKai
17 apr 2020
De Stoke van het Surfen: Eindeloze stranddagen met Rosie Jaffurs
Rosie Jaffurs herinnert zich haar allereerste surfsessie als de dag van gisteren. Ze zat op het strand en keek toe hoe haar vader en broer op hun favoriete plek surften. Rosie was amper 10 jaar oud en voelde zich op haar gemak in de oceaan - een sterke zwemster - maar had het surfen nog niet geprobeerd. Dat veranderde toen haar broer naar het strand kwam en zijn plank liet vallen in de sand. Hij ademde zwaar en was toe aan rust. Rosie voelde de roep, nam een snel besluit, pakte de plank en peddelde naar buiten. Zonder te aarzelen draaide ze zich om en ving het rollende water van white , haalde het tot haar voeten en was meteen verslaafd. Ze peddelde terug, ving nog een golf en surfte ook die naar de kust. Tot op de dag van vandaag is de oceaan het middelpunt van Rosies universum. Als surfinstructeur aan de North Shore deelt ze haar speciale band met de oceaan dagelijks met haar familie, vrienden en de bezoekers die ze lesgeeft. Rosie is de belichaming van een wahine die altijd waardering en respect heeft voor de oceaan en altijd aloha deelt met haar hele 'ohana'. We spraken met Rosie na een dag in het water om meer te weten te komen over het delen van de passie van het surfen en hoe het haar zoveel heeft gegeven om dankbaar voor te zijn.
Hoe is de oceaan zo'n centraal punt in je leven geworden?
We hebben hier geen winkelcentra en er is niets anders te doen dan wandelen. Wandelen is leuk, maar in de oceaan zijn is veel leuker. Ik heb altijd gedacht hoe gelukkig ik ben dat ik de oceaan heb en niet naar een winkelcentrum hoef te gaan om geld uit te geven. Surfen is gratis als je eenmaal een surfplank hebt, en je kunt er zoveel van genieten als je wilt - en ik voel me altijd beter als ik eenmaal in de oceaan ben en een golf pak.
Hoe ben je begonnen met lesgeven in surfen?
Ik dacht altijd na over wat ik kon doen in het leven om geld te verdienen en tegelijkertijd gelukkig te zijn. In die tijd werkte ik in een foodtruck. Ik werkte lange uren en ik wist gewoon dat ik het surfen miste. Surfles geven was een win-win-win situatie, want surflessen waren niet altijd toegestaan aan de North Shore. Het is iets van de laatste tijd, maar het werd populair bij mijn generatie. We zijn allemaal super enthousiast om mensen les te geven en ze aan te moedigen om te surfen.
Wat bracht u ertoe uw passie met anderen te willen delen?
Er is een gezegde, "sharing the stoke". Het geeft niet alleen mij een goed gevoel, maar ook iemand anders. Je ziet de glimlach op hun gezicht, en om een of andere reden weet ik gewoon hoe goed het voelt. Het is net een magisch gevoel en ze hebben maar één goede golf nodig, of zelfs maar om op te staan. Het is een persoonlijke prestatie. Voor mij voelt het alsof je vliegt en het is het meest magische gevoel dat je kunt krijgen op deze aarde.
Je geeft ook les aan lokale kinderen over surfen en kennis van de oceaan. Waarom is dat belangrijk voor je?
Surfen is extreem moeilijk. Ik doe het al 20 jaar en sommige dagen voelt het nog steeds alsof ik net begonnen ben. Ik heb de afgelopen 20 jaar veel geleerd, en als ik die kennis met de kinderen kan delen, geeft me dat het gevoel dat zij sneller beter kunnen worden, in plaats van hoe lang ik erover heb gedaan om goed te worden. Uiteindelijk voelt het goed om de kennis te delen en hen de weg te leren; surf étiquette en respect voor je ouderen is het belangrijkste. Ik dring het ze niet op, maar ik deel het met ze op de aardigste manier; ik vertel ze dat ze respect moeten hebben voor andere mensen, waar ze ook vandaan komen. Iedereen is hier om een leuke tijd te hebben, dus we moeten allemaal delen.
Wat heb je over jezelf geleerd door les te geven?
Ik heb het gevoel dat het lesgeven me zoveel comfortabeler heeft gemaakt, en het heeft me ook zoveel geleerd over surfen. Ik ben er ook volwassener door geworden. Ik heb geleerd hoe ik met nieuwe mensen moet praten; ik heb geleerd ze te kalmeren omdat ze een levensangst hadden of iets wat ze altijd al wilden doen. Ik heb zoveel vrienden voor het leven gemaakt en ik geef pas zeven jaar les. Ik heb zoveel terugkerende mensen die elk jaar naar de eilanden terugkomen om te surfen, en ik kan ze mijn vrienden noemen. Het is alsof er iets magisch gebeurt als je hier in Hawaï bent.
Zeg je wel eens: "Gelukkig wonen we in Hawaï?"
Lucky we live Hawai'i is gewoon het dagelijkse leven. Niet elke dag is perfect, maar zelfs op de goede dagen betrap ik mezelf erop dat ik herhaal: "Ik heb gewoon geluk dat ik hier woon". Ik heb altijd bij mezelf gedacht, hoe ben ik zo gelukkig geworden om hier geboren en getogen te zijn, gewoon op te groeien op deze prachtige locatie? En dan heb ik het nog niet eens over de perfecte branding, en in de zomer is het gewoon een prachtig meer waar je kunt duiken. Ik ben blij dat ik van iets kan genieten zonder veel geld uit te geven. Naar het strand gaan in het algemeen geeft je een goed gevoel, en geeft je een gelukkig gevoel.
