Het comfort van thuis vinden, ongeacht de reis: In gesprek met Mariko Strickland Lum en Kainoa Lum

Wat houdt je actief in en rond het water?

Mariko: Afhankelijk van de oceaancondities is er altijd wel iets leuks om je actief te houden op het water! Het lijkt wel of het arsenaal gewoon blijft groeien. Als het licht is of aflandige wind met deining, ga ik waarschijnlijk surfen. Kleine en papperige golven? Dan ga ik foilen. Als de wind aanwakkert, kies ik voor een downwind peddel of downwind foil zweep in plaats van de jetski. Bij vlakke en lichte wind geef ik de voorkeur aan een kustpeddel op een kano, SUP of prone paddle board, of zelfs aan speervissen met mijn man. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Kainoa: Als de golven goed zijn, zit ik erop! Als het water schoon is en de toestand van de oceaan goed, kun je me meestal zien speervissen, en als de vis bijt - ongeacht de omstandigheden - ga ik vissen op mijn jetski.

Wat waren enkele van uw meest bevrijdende momenten buiten?

Mariko: Waar moet ik beginnen? Ik hou ervan als de deining van de open oceaan zich achter elkaar voegt; er is gewoon dat moeiteloze gevoel van benedenwinds over de oceaan zweven. Ik herinner me ook de eerste keer dat ik op een foil stapte en voor het eerst over het water vloog. Het was alsof alles om me heen stilstond en ik honderd procent gefocust was op dat ene moment. Een andere herinnering die me te binnen schiet is stand-up paddelen in de Grand Canyon door Horseshoe Bend midden in de winter. Ik peddelde langs de spiegelbeelden van de torenhoge rode rotsen met geen mens in de buurt, behalve een eenzame vliegvisser wiens ritmische worpen leken alsof zijn vislijn danste met de kronkelende valleien... dat was een van de meest verbazingwekkende ervaringen van mijn leven! Een paar andere bevrijdende momenten die ik heb gevoeld zijn parachutespringen en speervissen. Ik doe niet vaak aan speervissen, maar als ik naar beneden kan duiken en een tijdje onder water kan rondhangen, lijkt de tijd om me heen stil te staan.

Kanoa: Ik zou zeker zeggen dat parachutespringen het meest bevrijdende moment was dat ik heb meegemaakt terwijl ik buiten was!

Hoe houd je het gevoel van thuis bij je als je reist?

Mariko: Ik probeer speciale spullen mee te nemen en zorg ervoor dat ik reis met mensen die voor mij het gevoel van thuis uitstralen. Voor lange en verre reizen neem ik altijd pa'akai (rood Hawaiiaans zeezout) mee om te koken; het is de meest prominente smaak die me, in combinatie met wat dan ook, altijd aan thuis zal doen denken. Er zijn nog twee andere dingen die ik altijd meeneem, ongeacht het weer waar ik naartoe reis: een dunne pareo en mijn favoriete OluKai slippers. En als mijn man bij me is, kan ik aan de andere kant van de wereld zijn en voelt het nog steeds als thuis.

Kainoa: We koken graag zelf als we in het buitenland zijn, dus we reizen meestal met pa'akai en zorgen ervoor dat we profiteren van de verse producten op de plaatselijke boerenmarkten.

Hoe bescherm je het land terwijl je geniet van je tijd buiten?

Mariko: Dit is een vraag die de laatste tijd vaak opduikt - en met reden! Ik geloof dat je inspanningen verschillend kunnen worden uitgevoerd, afhankelijk van het individu of de groep. Ik ben een zeer uitgesproken persoon, dus ik denk dat het voorlichten van mensen voor mij de beste manier is om invloed uit te oefenen. Informatie delen met anderen, een open geest hebben om naar je collega's te luisteren, en mensen strategisch met elkaar verbinden helpt echt om een omgeving te creëren waarin communicatie en verandering gedijen. Ik ben niet bang om ongemakkelijke gesprekken te voeren of mensen aan te spreken omdat ik bang ben dat ze het verkeerd opvatten. Zo was ik onlangs aanwezig bij een schoonmaakactie langs de Nā Pali Coast met andere lokale vrijwilligers van Kaua'i, en ik confronteerde een stel dat zonnebrandcrème gebruikte met ingrediënten die onveilig zijn voor onze riffen. Het waren geen slechte mensen of kwaadwillige pogingen om ons eiland in gevaar te brengen; ze wisten het gewoon niet en ik wilde hen hierover voorlichten en hen ook een alternatief bieden. We zijn allemaal verantwoordelijk voor het welzijn van ons land, dus zelfs als je niet degene bent die actief iets gaat doen, hebben we allemaal een aangeboren kuleana (verantwoordelijkheid) om elkaar op een respectvolle manier verantwoordelijk te houden; elkaar te helpen onderwijzen en inspireren. Soms is alleen al het doen van iets genoeg om verandering om je heen te inspireren, maar vaker nog kan een vriendelijk gesprek een groter, meer inspirerend vuur in anderen aanwakkeren. In termen van dagelijkse acties en inspanningen om ons land te beschermen, is er één ding waar we altijd voor zorgen als we reizen: "nee" zeggen tegen plastic flessen en plastic keukengerei voor eenmalig gebruik. We vermijden ook het kopen van verpakte artikelen als we reizen en kopen in plaats daarvan bulkartikelen, en we nemen overal herbruikbare stoffen tassen mee. Thuis zorgen we voor het land door ons eigen voedsel te oogsten, op onze eigen vis te jagen en lokaal vlees te kopen.

Kainoa: Of ik nu op reis ben of dicht bij huis, als ik een soort afval zie, doe ik altijd de moeite om het op te rapen, zodat ik de plek een beetje beter achterlaat dan ik het gevonden heb. Waar je ook bent in de wereld, je zult altijd wel een soort afval op de verkeerde plaats tegenkomen. Negeer het niet; ook al zijn je inspanningen klein, ze maken toch een verschil.

Waar zal je volgende avontuur je brengen?

Mariko: ik heb de laatste tijd veel gereisd dus ik ben tevreden met een beetje thuis zijn! Maar ja... Ik weet gewoon nooit echt waar de wind me heen brengt.

Kainoa: We zullen zien wat voor deals er komen en van daaruit plannen we. Ik kijk er zeker naar uit, waar dan ook!