Keith Keahi gaat met de stroom mee

Misschien moet cultuur, net als bloed in het lichaam, stromen om te kunnen gedijen. Kanaka Maoli (Hawaiiaan) Keith Keahi, die in het afgelegen noordwesten van Maui woont, erkent deze dynamiek en streeft ernaar zijn cultuur letterlijk en figuurlijk te laten stromen. Als commerciële visser van beroep en landbouwer van passie verhuisde hij van het drukke Lahaina Town naar de andere kant van het eiland om die "stroom" in stand te houden. Op het land waar hij woont, ontdekte hij al snel een oude lappendeken van traditionele landbouwinfrastructuur, een lappendeken waar hij hard aan gewerkt heeft om die weer op te bouwen, waarbij hij de tradities en het duurzame denken van een voorbije samenleving in ere herstelde.

Ik begrijp dat u een commerciële visser van beroep bent, maar u heeft veel energie gestoken in het kweken en verjongen van de kalo lo'i (taro patch) op uw land. Wat voor werk houdt dat in?

 

Ja, dat klinkt goed. Op dit moment is mijn focus het heropenen van de lo'i, dingen terugbrengen naar de oude dagen toen je eigen voedsel verbouwen de norm was hier. Dus dat alles onder controle krijgen, de muren opnieuw bevoorraden en de patches weer aan de gang krijgen - al die kleine dingen kosten veel werk. 

 

Dat kan ik me voorstellen. Je doet toch ook iets met een heel oude stroom?

 

Ja. We leiden water om om het water te laten stromen. Je wilt niet de hele stroom nemen; je wilt gewoon een beetje van de stroom afnemen, dus je leidt een beetje om naar jouw eigendom, zodat het langzaam van de bovenste naar de onderste stukken gaat. Tegelijkertijd controleer ik de temperatuur, wat belangrijk is. De stroom constant houden is ook heel belangrijk, zodat je geen onregelmatigheden hebt die stress veroorzaken voor de plant. Dus je moet het water laten stromen. Je moet het helder houden. Het water is het belangrijkste onderdeel van de hele kalo boerderij. Ja. Water.

 

En heb je veel van de oorspronkelijke infrastructuur van de Hawaïanen gevonden?

 

Ja. Alles was nog over en de originele plekken zijn er nog. De originele stenen waar mensen van oudsher hun huizen op hadden staan zijn er ook nog. Dus het is eigenlijk niet zo moeilijk om weer op gang te komen, terug naar hoe het vroeger was. Dus dat is het leuke van hier een beheerder te zijn - je legt je verleden bloot, als een archeoloog.

 

Dat is verbazingwekkend. En vertel ons hoe het is om in een meer afgelegen deel van het eiland te zijn.

 

Als ik denk aan "de andere kant van het eiland", zoals deze plek, denk ik aan mensen, als een familie. De mensen, of 'ohana, hier in de buurt, we zitten allemaal op dezelfde lijn met de zorg voor het land en deze levensstijl. En ik hou van dat gevoel. 

 

Wat is er voor de toekomst in petto?

 

Mijn langetermijnplan is om te blijven boeren, de kalo te blijven kweken en te blijven doen wat ik nu doe. Hopelijk kan de volgende generatie doorgaan, maar ik doe dit alles niet om de geschiedenis in te gaan. Ik vind het niet erg om te vervagen, maar ik wil dat de toekomstige generatie hetzelfde voelt als ik over mijn voorouders. Als ik sommige van deze stenen aanraak die hier honderden jaren geleden werden geplaatst, zit ik te denken aan wie voor mij deze steen aanraakte.

 

Kijk hoe Keith het land herstelt en aloha beschermt.