Nieuwe tradities; van de grond af aan

Het is een stomende middag op een groene klif met uitzicht op de Hamakua-kust van het Grote Eiland als Shawn Pila besluit zijn schop neer te leggen en zijn werkschoenen in te ruilen voor een paar sandalen. Hij springt op het dak van zijn SUV om te genieten van de zonsondergang vanaf het uitkijkpunt van zijn pas gekochte boerderij. Aan zijn zijde staan zijn mooie verloofde Kelly Green en zijn trouwe varken Humphrey, ook mooi. Voor hen ligt een droom van 8,5 hectare die letterlijk met de dag vorm krijgt. "Ik kan niet geloven dat we dit voor elkaar hebben gekregen," zegt Shawn hardop, met een lichte grijns in zijn hand. "Ik kan niet geloven dat we een boerderij hebben gekocht." 

 

Zes maanden en een wereld geleden bracht Shawn het grootste deel van zijn tijd door achter de lens of gebogen over een schemerige computer in een montagekamer. Als een geprezen fotograaf en filmmaker, was de aankoop van een kleine boerderij niet echt in zijn gedachten. In zijn pre-pandemische leven was hij voortdurend in de weer, stuiterend van de ene shoot naar de andere, een mobiele telefoon in de ene hand, een lens in de andere. Altijd in beweging, altijd met een deadline.

 

"Het is grappig, want als ik er nu op terugkijk, denk ik dat ik de meeste dagen van de week restjes productie-eten at, of we aten in een restaurant met klanten. Dat kan niet gezond zijn, weet je? Je raakt gewend aan een tempo waarin het altijd maar gaat, gaat, gaat. De maanden vliegen voorbij," zegt Shawn, "Je hebt niet echt de tijd om na te denken over wat belangrijk is, omdat je tot aan je knieën in de dagelijkse sleur zit."

 

Maar toen veranderde onze wereld plotseling.

 

Shawn werd, zoals zovelen van ons, gedwongen zich aan te passen aan een nieuw normaal patroon in de nasleep van de pandemie. Lockdowns en sociale afstandelijkheid hebben het idee van film- of fotografiewerk voor enige tijd onmogelijk gemaakt. "Toen de pandemie toesloeg, voelde alles heel onzeker. Mijn verloofde Kelly woonde op O'ahu en ik was thuis op het grote eiland. Deze plotselinge schok leidde ertoe dat we echt gingen praten over wat we wilden met dit leven," herinnert Shawn zich. "We hebben er allebei altijd van gedroomd om een klein stuk land te bezitten dat we konden bewerken en ons eigen land konden noemen. We spraken erover, wogen onze opties af en vonden het perfecte stuk land in Hakalau om een nieuw begin te maken."

 

Te midden van het tumult vond het duo duidelijkheid, aarding en liefde. "Niet lang nadat Kelly besloot terug te keren, vroeg ik haar om mijn vrouw te worden en ze zei ja. Dezelfde dag nog hebben we ons huis gekocht. Het is alsof er een heel ander leven voor ons is ontstaan sinds de pandemie. Het stimuleerde ons om dit nieuwe begin te omarmen. Nu gaan we trouwen en een boerderij bezitten."

 

Hoewel Shawn zichzelf altijd als handig heeft beschouwd (zijn vaders kant van de familie zijn ranchers en paniolo, Hawaiiaanse cowboys) geeft hij snel toe dat het laten vallen van zijn oude leven en het duiken in deze onderneming niet zonder hobbels is geweest. Maar dankzij de vele 'ohana' die hij met trots de zijne noemt, heeft hij de inherente complexiteit van het runnen van een boerderij met gratie doorstaan. "Ik ben absoluut geen deskundige boer of veehouder, maar gelukkig ken ik veel mensen die dat wel zijn," zegt Shawn lachend. "Dat we een 'ohana' hebben om op terug te vallen en onze droom te helpen opbouwen, heeft dit allemaal mogelijk gemaakt. Ik kan deze oom altijd bereiken voor hulp met de kas of die tante voor vragen over de tuin. Dat is het geweldige van hier wonen, je kunt op je gemeenschap en 'ohana vertrouwen als je hulp nodig hebt."

 

De meeste ochtenden beginnen nu met Shawn die over het terrein loopt, het land bewerkt en de velden klaarmaakt voor toekomstige aanplant. Momenteel zitten ze midden in de oogst van mai'a, of appelbananen, en ze zijn van plan de komende weken ulu, broodfruit, te zaaien. Er loopt ook wilde olena, kurkuma, door het landgoed. Binnenkort wordt gewerkt aan een kas met kruiden en bloemen en een citrusboomgaard met lychees en andere zoete vruchten. Maar voorlopig zijn het bananen. En dat vindt Shawn prima.

 

"Het is geweldig om een bloeiende bananenplantage op het terrein te hebben en dat was een enorm pluspunt voor ons toen we besloten het te kopen. Meestal ga ik met Humphrey (die overigens graag surft en zwemt met Shawn) naar beneden om te oogsten wat we kunnen. Ik snijd de stengels af, op zoek naar wat rijp is, en laat Humphrey de rotte exemplaren vermalen. Hij is er gek op. Hij is mijn metgezel hier. Het is vrij perfect."

 

Shawn zal de eerste zijn om u te vertellen dat het ruilhandelsysteem aan de Hamakua-kust springlevend is. En op dit moment zijn bananen altijd een hot item. Shawn gebruikt zijn verse voorraad vaak om te ruilen voor ander fruit, groenten en vis. "Zodra de pandemie toesloeg, begon het ruilsysteem hier echt te bloeien. Het idee van delen en samenwerken zat al ingebakken in onze gemeenschap, maar sinds COVID is het in een stroomversnelling geraakt. Het is een deel van het erfgoed van deze plek en het voelt echt goed om het te zien bloeien. We hebben een kleine groep buren en vrienden waar we op kunnen rekenen. Ook al voelt het als een andere wereld, we benaderen het allemaal als een familie, en dat voelt heel goed."

 

Shawn, die altijd de lensman is, kon het niet laten om de reis te documenteren terwijl ze hun pas gekochte land transformeerden in een werkende, duurzame boerderij. Met Kelly en Humphrey aan zijn zijde, hebben ze "The Farmstead" gecreëerd, een 13-delige YouTube-serie waarin de reis van het opbouwen van een boerderij vanaf de grond in Hawai'i wordt gedetailleerd.

 

"Een deel van de reden waarom ik de webserie wilde maken, was om de wereld te laten zien hoe het is om dit proces van het bouwen van een boerderij hier in Hawaï te doorlopen. Maar ik wilde de wereld ook laten zien hoe we kunnen samenwerken. Hoe we kunnen voortbouwen op de kennis van vorige generaties om iets te creëren dat ons in de toekomst zal ondersteunen. Ik wilde laten zien hoe we vertrouwen op 'ohana'. Bovendien, en ik zou liegen als ik dit niet zou zeggen, is het idee om deze reis die Kelly en ik ondernemen vast te leggen iets dat ik moest doen. Op een dag, als we oud zijn, kunnen we op deze tijd terugkijken als ons nieuwe begin. Ook al was het gek, het was nog steeds speciaal."