De Eddie gaat groot, en sommigen zeggen dat Brock's geest erachter zat.

Waimea Bay brulde voor de negende editie van de Quiksilver in Memory of Eddie Aikau, aka "The Eddie." De winter van 2015/2016 zal de geschiedenis ingaan als een van de wildste in de geschiedenis van big wave surfen. Voor het grootste deel van de Stille Oceaan kan de energie worden toegeschreven aan een meteorologisch fenomeen genaamd El Niño, dat gigantische branding veroorzaakte van Jaws op Maui tot Mavericks in Californië en terug naar Oahu, waar een gigantische deining op 25 februari Waimea Bay binnenviel en 24 van 's werelds beste surfers uitdaagde om steil en diep te gaan. Eddie Aikau is lid van OluKai 'Ohana in leven en in dood. Zijn noodlottige expeditie naar Tahiti was aan boord van de Hokule'a, die OluKai steunt door zijn Ama OluKai Stichting. "De Eddie," wordt dus alleen mogelijk gemaakt door de meest extreme, verhaalwaardige deining, gebaseerd op het idee dat "Eddie zou gaan." Eddie's geest is aanwezig bij elke wedstrijd, maar dit jaar kwam er die van een andere legende bij. Een van die golven kwam slechts acht dagen na de trieste, vroegtijdige dood van Brock Little, een van de beste surfers van Waimea, een in Californië geboren Hawaïaan en pionier op het gebied van de grote golven. Little vestigde zijn legende bij de Eddie in 1990 door te vertrekken op een reuzengolf die hij niet haalde, en zich in een barrel te storten waar hij uiteindelijk net op gleed. "Mijn fout van 50.000 dollar", noemde Brock het, want de overwinning in die wedstrijd ging naar Keone Downing - maar de legende ging naar Brock. In december van 2015 werd bij Brock leverkanker in het vierde stadium geconstateerd, en zijn ziel verliet deze aarde slechts twee maanden later op de ochtend van 18 februari. Brock stond bekend om zijn moed in big surf, zijn liefde voor big surf, zijn liefde voor angst en adrenaline, en om zijn totale comfort in een golvende oceaan. Een paar dagen na zijn dood werd de North Shore getroffen door een gigantische deining in combinatie met woeste winden die de Kam Highway 11 mijl afsloot en aanzienlijke schade toebracht aan huizen langs de North Shore. Twee dagen daarna plaatste Quiksilver het Gele Licht en vervolgens het Groene Licht voor een wedstrijd die alleen wordt gehouden als Waimea op zijn grootst en gemeenst is. "Ik reed hier vanmorgen in het donker op mijn fiets, en de energie van hoeveel mensen er in de hele straat geparkeerd stonden," zei Jon Jon Florence. "Ik woon hier al mijn hele leven en ik heb het nog nooit zo gezien." De #brockswell, noemden de mensen het, en er zat iets in. Deze Eddie kwam na de "No Go" oproep een paar weken eerder op 11 februari, toen tienduizenden toeschouwers Waimea Bay overspoelden vanaf de landzijde om vervolgens naar huis te worden gestuurd toen de voorspelde deining uitbleef. De oproep voor een wedstrijd op de 25e kwam drie dagen voor het einde van de wachttijd. Er was enige scepsis dat dit weer een vals alarm zou zijn, maar degenen die die ochtend wakker werden in Waimea Bay twijfelden er niet aan dat de energie er was. De wedstrijd werd om ongeveer 8 uur 's ochtends uitgeschreven, en vanaf dat moment werden de tienduizenden toeschouwers (en nog meer die online meekeken) getrakteerd op een gladiatorenkuil van een surfwedstrijd. Op deze dag was Waimea zo groot en gemeen als het maar zijn kan. Een gigantische deining in combinatie met veel wind en bult zorgde voor werkelijk uitdagende en verraderlijke omstandigheden voor de 24 uitgenodigde surfers. Terwijl de wedstrijd doorging en de wipeouts en het opladen intenser werden naarmate de surfers de strijd aangingen met de omstandigheden, konden meer dan een paar bewoners van de North Shore van Akamai de kolohe geest van Brock voelen die de deining in Waimea Bay duwde. Brock verlegde zijn grenzen, en was de rattenvanger voor een generatie surfers die Waimea Bay nu tot het uiterste drijven. Dat is wat er gebeurde op 25 februari. Er waren close-out sets die surfers binnenhaalden, leashes braken en zelfs alle vijf waterpatrouille jetski's naar het strand deden vluchten. Brock zou trots zijn geweest, want dat is wat hij graag zag: Totale toewijding. Terwijl sommigen dit de beste branding voor een Eddie ooit noemden, moesten anderen die zich de editie van 1990 herinnerden het hoofd schudden. Die swell was net zo groot als 2016, maar de omstandigheden waren absoluut perfect, waar dit evenement schokkerig, hobbelig en zeer moeilijk te maken was. De beste surfers ter wereld werden tot het uiterste uitgedaagd. "Nou dat was radicaal..." Kelly Slater beschreef de dag op Instagram. "Wat een dag! Wat een deining! Even kijken... Niet superbenaderbaar op de richel zonder door de lucht te vliegen. Zoveel dudes die het deze dagen op gigantische golven sturen en het was voor mij net zo geweldig om naar te kijken als om aan deel te nemen. Dank aan de #AikauFamilie en vooral #ClydeAikau voor jullie inspiratie en inzet gedurende deze jaren, het opladen van jullie laatste evenement in een tijdperk voorbij sterfelijke mensen. Bedankt. @brock.little voor het inspireren van deze hele generatie laders voordat er jetski's waren en waterpatrouille en reddingsvesten en namen voor buitenriffen en meer dan een paar mensen die op grote golven wilden surfen." Kelly zag de #brockswell, en vele anderen ook. Uiteindelijk was de wedstrijd "op voor jong en oud" zoals de Australiërs zeggen. De vijftigjarige Ross Clarke-Jones slaat al tientallen jaren op Waimea, en sloeg ook deze dag aan, met een bijna perfecte score van 96 op kop in de tweede ronde. Clarke-Jones leek het voor het zeggen te hebben, maar toen scoorde John John Florence een 89 in zijn tweede ronde heat en vervolgens een 88 met nog 10 minuten te gaan en hield de overwinning vast. De resultaten: de 23-jarige John John Florence als eerste, Ross Clarke-Jones als tweede, de 43-jarige Shane Dorian als derde, de 39-jarige Jamie Mitchell als vierde, de 43-jarige Kelly Slater als vijfde en de 31-jarige Makuakai Rothman als zesde. Of deze deining nu door Brock Little werd gestuurd of niet, iedereen die erin surfte deed dat ter ere van Brock. Tijdens zijn heat trok Kelly Slater in een barrel en kwam eruit, als eerbetoon aan wat Brock in 1990 deed. "Ik wilde gewoon een vat voor Brock," zei Kelly. "Ik mis Brock zo erg. Hij was zo'n invloed op mijn leven en een goede vriend. Hij was het soort man dat je uitdaagde om je beste beentje voor te zetten. Er is niemand anders zoals Brock."